در مورد روابط دختر و پسر٬ در شهر های کوچک چون آوازه موردی زود می پیچد٬مردم٬کمی محتاط تر عمل

می کنندتا آبروی خانواده شان حفظ شود.در حالی که در شهر های بزرگ٬چون ازدحام٬تراکم و وسعت شهر

بیشتر است٬وجود چنین روابطی حتی به صورت مخفیانه٬شاید نظر عابرین وبینندگان را لحظه ای جلب کنداما

کمتر آوازه ای عابروی خانواده را به خطر می اندازد٬می پیچد٬لذا٬محدودیت ها کمتر بوده و دختران وپسران

آزادی بیشتری می یابندتا بتوانند با یکدیگر مصاحبت و مجالست داشته باشند.البته این بدان معنی نیست که ما کل

جامعه را مورد بحث قرار دهیم بلکه منظور افرادی هستند که تنها تمایل به چنین روابطی دارند.چون بسیاری از

این روابط بدون اطلاع خانواده ها مشکل ساز می شود.خانواده های ایرانی سعی می کنند دخترانشان خوب و

پارسا٬با علم و دانش و هنرو صاحب کمالات و فضایل و پسرانشان نیز موظف و مسئول ٬لایق و نجیب و متعهد

بار آیند تا در آینده بتوانند زندگی زناشویی خود را به خوبی اداره کنند و دچار این معضلات ناشی ازیک ازدواج

نا بسامان نشوند.این یک تیپ یا بازاری ویا کارمند است. فکری مشترک در خانواده های ایرانی اعم از

تحصیلکرده و طبقات مختلف جامعه ما دختر و پسری را

برای همسری فرزند خود بر می گزینند که از هر جهت

شایستگی اخلاقی لازم را داشته باشد.(البته هستند

خانواده هایی که تابع پول مطلق می شوند.) 

بنابراین برای تحکیم روابط اجتماعی٬باید رعایت اصول

و موازین اخلاقی بشود.و جامعه نیز از نسل جوان چنین انتظاری را دارد.

ممکن است دیدگاه خانواده های ما در محدوده روابط دختر و پسر به سه شکل کلی باشد:

الف:

خانواده هایی که طالب تمدن و تجدد هستند و وجود روابط آزادانه را به فرزندان خود القا کرده و آنها را تشویق

و ترغیب به دوست یابی به جنس مخالف و خوش گذرانی و گردش و تفریح و اعلام پرستیژ و کلاس در این

روابط کرده و از این که فرزندانشان با دوست دختر یا پسر خود در پارک ها٬رستوران ها٬کوچه و بازار٬پارتی

ها٬مسافرت و پیک نیکوقتگذرانی داشته باشند٬ابایی نداشته و آن را به تمدن و سطح فکر بالای خود نسبت می

دهند.در قشر مرفه جامعه و یا افرادی تظاهر به تمدن و پولداری می کنند این مساله آشکار تر است٬همچون

دختران و پسرانی که موبایل و لوازم دیگر را به رخ یکدیگر می کشند و هر کدام برای خود یک سری دوستانی

از قشر خود انتخاب می کنند تا تنها نباشند.

ب:

خانواده هایی که تعصب زیادی نشان داده و دختران با شرم و حیای افراطی تربیت می کنند.این افراد آنچنان

واهمه ای از جنس مخالف خود دارند که به محض دیدن آنها پا به فرار گذاشته و یک سلام و تعارف معمولی را

هم در حد گناه و تقصیر بزرگ تلقی می کنند.فرزندان این گروه پس از این که به محیط های شغلی یا دانشگاهی

وارد می شوند٬بیشتر دچارمشگل می گردند.چون ممکن است ظرفیت کمتری داشته و یک دفعه خود را غرق

کنند.همچنین این افراد در زندگی زناشویی خود نیز به دلیل این که یاد نگرفته اند چگونه با جنس مخالف

خودبرخورد یا ابراز علاقه یا محبت کنند٬ دچار مشکل شده و سبب ترد شریک زندگی خواهند گردید.

ج:

خانواده هایی که به فرزندانشان احترام متقابل و احترام به نفس را آموخته و دختران و پسرانشان می دانند که به

هنگام برخورد با یکدیگر نباید زیاد هیجان زده و دستپاچه شده و یا بر عکس خود را مخفی کنند. این افراد در

پوشش٬گفتار و رفتار منطقی بودهو گستاخانه عمل نمی کنند.آن ها با پدر و مادر خود قرابت بسیارداشته و اگر

از دختر و پسری دریافت تلفن٬ هدیه و نامه داشتندیا رفتار مشکوکی را مشاهده کردند٬با والدین در میان گذاشته

و خود را دچار شرارت ها و آسیب های بعدی نمی کنند.این افراد از نظر اجتماعی و عاطفی به حدی رشد یافته

اند که اگر کسی به آنها لبخندی زد٬یا خود رابه معرض نمایش گذاشت٬یا کلام عاشقانه ای زمزمه کرد٬فریفته

نشدهو روز و شبشان را از یاد نبرند.

پس می بینیم که بنیان خانواده که در حقیقت یک جامعه کوچک است٬می توتند دسته بندی های فکری و ارزشی

متفاوتی داشته و در نتیجه فرزندانی پرورش دهند که وقتی وارد اجتماع می شوند٬همان کنش هایی را نشان دهند

که خانواده به آنها تزریق کرده است.

بنابراین نتیجه می گیریم که دیدگاه کلی جامعه و خانواده بسیار نزدیک به هم است و از یکدیگر جدا نیست.ویا

می توان گفت که ترکیبی از تفکرات خانواده های مختلف است که بر هم تآ ثیر می گذراند.